یکی ازشبهای عیدفصل بهاری بودشادوخندان بودم قرارشده بودهمه بصورت

دسته جمعی اونم مجردی بریم بیرون خلاصه بساط  روجمع کریم رفتیم

هواخنک بودوموهایم براثروزش بادبه آن سووآن سومیرفت  یک لحظه نگاهم به شخصی خورد 

خندهاش منوبه سوی خودش جذب میکرد نگاه کردناش به طرزی بودکه اگه بخوام یانخوام خودبه خود 

 بهش توجه میکردم وقتی اون حواسش به جای دیگه میرفت یه فرصت برام بود که یه نگاه

زیرچشمی بهش میکردم وقتی میخندیدم وشوروهیجان به خرج میدادم اون مستانه بهم خیره

میشدکه احساساتم راتحریک میکرداون لحظهاهیچوقت ازذهنم نمیره واما...

اون شخص الان شده امیده زندگیم وجودم هستیم کسی که وقتی دلم ازجایی

گرفته باشه مثله پرندهابه دورم میچرخه دوسش دارم درسته مکان زندگیمون ازهم دوره ولی دلهامون

خیلی بهم نزدیکه به امیدروزی که شادوخندان درکنارهم زندگیمونوادامه بدیم

این داستان ی دختی باسنی کوچک امادل وسرنوشتی بزرگه بخاطره این نوشتمش

که بدونیدعشق بزرگه یک لحظه اس بی آنکه فکرشوبکنی عاشق میشه وکاردستمون میده

                                           امیدارم خوشتون اومده باشه

اینوتقدیم عزیزم میکنم دوستدارم امیدوارم هیچپوقت تنهام نذاری وتاپای

                                             پام وایسی ببببببببببببببوس(عشقم)